COLUMN: Welkom bij de hardlopersclub in fluoriserende pakken

Zanger/tekstschrijver Erwin de Vries is al vele jaren een van de populairste artiesten in de provincie Groningen. Op deze site vertelt hij in zijn column Precies Dit Is Erwin De Vries waar hij mee bezig is. Ditmaal staat sport centraal in zijn column. Erwin werd 's avonds vaak in zijn woonkamer opgeschrikt door hardlopers in fluoriserende pakken. Ondertussen maakt ook hij deel uit van de loopgroep.

Vandaag heb ik voor het eerst van mijn leven meegedaan met een yogales. Op het dorpsplein hadden zich sportverenigingen verzameld om leden te werven voor een nieuw sportseizoen. In een gemêleerd gezelschap waande ik me in kleermakerszit met tientallen dorpsgenoten luisterend naar een hele aardige yogajuf met een prettige stem. Hoewel ik 50 procent van de les geacht werd mijn ogen dicht te doen en daarbij goed naar mijn lichaam te luisteren, kon ik me niet onthouden aan de lenige zithoudingen van mijn jongere metgezellen die af en toe naast het grieperige hoestje moesten giechelen. In het dorpshuis, waar we de oefeningen serieus volgden, hoorden we op de achtergrond de nieuwste hit van Katy Perry en het plezierig gegil van kinderen op een springkussen.

Tegenover het springkussen stond een lange rij tafels met de vertegenwoordigers van de verenigingen uit het dorp. De rij sluit zich met de hardlopersclub.

Knipperlichten

Ik heb vaak in mijn huiskamer gezeten in de winter, ’s avonds opgeschrikt door knipperlichten die snel voor het huis voorbijtrokken. Toen ik dit fenomeen eens beter ging analyseren, leken dat hardlopers te zijn. In fluoriserende pakken snelde het in groten getale door het dorp. Ik was op dat moment net bezig inspiratie te zoeken voor een nieuw lied en had meteen een goed onderwerp.

Persoonlijkheidsprobleem

Maar wat ik nou zo interessant vond, is de vraag wat die mensen nou beweegt om zo als een bezetene in zo’n pakje door het dorp te hollen. Wat bezielt ze en waarom hebben ze geen hobby. Zou het misschien te maken kunnen hebben met hun relatie? Of is het toch een persoonlijkheidsprobleem? Er moet iets fout zijn gegaan in hun jeugd. Dat kan niet anders. Totdat mijn vrouw op een dag thuis kwam en vertelde dat ze zich had opgegeven bij de hardloopclub van het dorp. Ik was geschokt en ietwat overstuur, maar volgens mij was het een kwestie van tijd en zou het na hooguit tweemaal wel weer over zijn.

Eettafel

Maar niets dan dat. Ze werd steeds fanatieker. Bij de gesprekken aan de eettafel werden ook steeds vaker de woorden 5 zelfs 10 kilometer en haar persoonlijk record genoemd. Uiteindelijk heeft ze mij zover gekregen om eens een keer mee te gaan naar de hardloopclub. Ik ging in eerste instantie natuurlijk mee om te zien hoe knap het mannelijk geslacht in de groep eruit zag (volgens de criteria van mijn vrouw). Maar ik moet u bekennen dat ik vanaf de eerste hardlooples meteen werd geconfronteerd met mijn persoonlijkheidsprobleem.

Sierlijk

Want als u denkt 'wie rent daar zo prachtig en sierlijk door mijn dorp met een schitterend fluoriserend pak met knipperlichtjes, zelfs op de pet en bijpassende maat 50 van schoenen' dan kan ik alleen maar zeggen dat ik snap wat mijn soortgenoten bedoelen.

Welkom bij de club!