COLUMN: Erwin dacht als kleine jongen alleen maar aan de Maria's

Zanger/tekstschrijver Erwin de Vries is al vele jaren een van de populairste artiesten in de provincie Groningen. Op deze site vertelt hij in zijn maandelijkse column 'Precies Dit Is Erwin De Vries' waar hij mee bezig is. Het zal u niet(s) verbazen dat dit keer de kerstdagen centraal staan in zijn column. Erwin de Vries vertelt over hoe hij de kerstdagen als kleine jongen beleefde en hoe hij deze dagen nu, anno 2014, viert.

Ik kan natuurlijk niet ontkomen aan een column die op één of andere wijze te maken moet hebben met kerstmis. Eigenlijk zou het een prachtig kerstverhaal moeten zijn met gezelligheid, feest, lekker eten, leuke mensen, cadeautjes en een kerstboom. En dat is het ook. Maar het heeft lang geduurd voordat ik in een soort van kerstgevoel ging geloven.

Ik zie me nog op de bank zitten in een door mijn moeder gebreide kabeltrui. Ik zal een jaar of 13 à 14 zijn geweest. Opa en oma kwamen eten en nadien kwam de sjoelbak op tafel als het tegen zat. Ik geef toe dat het wel iets weg had van gezelligheid. Maar in die periode zaten mijn gedachten niet zozeer bij Stille Nacht of O Dennenboom en zeker niet bij hoe hoog opa deze keer had gegooid, maar eerder bij de Maria’s. En dan het liefst zo bloot mogelijk in verschillende poses.

De uitkomst was in ieder geval dat Kerst een andere lading voor mij had dan bij de meeste mensen. Maar onderhand moet ik wel toegeven dat ik de schade zo langzamerhand aardig aan het inhalen ben.

Daar waar ik meestal tegen ageerde als kerstkaarten schrijven, kerstbomen optuigen, te veel eten bij het kerstdiner, overvloed aan cadeautjes onder de boom, verplichte familiebezoekjes, kwijlende kerstfilms en All You Need is Love heb ik me de laatste jaren beter kunnen verplaatsen in deze periode van het jaar.

Misschien wel omdat het voor mij gepaard gaat met het startsein na een heel jaar druk doen met de artiest uit te hangen. Twee weken vrij van optredens, geen druk van liedjes schrijven, muzikale regelzaken, verplichtingen voor de baas et cetera. Eindelijk tijd voor vrouw en kinders. Tijd voor zaken die het hele jaar zijn blijven liggen. Eindelijk de kinderkamer sausen en dan gaan we Kerst vieren. Jawel vieren.

De kinderen zongen gisteren kerstliedjes en ik betrapte mezelf er op dat ik tijdens het sausen van de kinderkamer een paar sentimentele tranen in de roze muurverf zag verdwijnen. Sentimentele zak dacht ik. Het zou me niets verbazen dat ik over een paar jaar met kerstmis nog eens achter een sjoelbak beland.

Fijne dagen iedereen!