MEELZE: Tussen Ciara en Dennis, een stormachtige februari

MEELZE is de column van Mariette Elzenga uit Muntendam. Sinds de zomer van 2015 schrijft Elzenga maandelijks over van alles en nog wat, wat ze meemaakt in haar omgeving en wat haar zoal bezighoudt. Zo herkenbaar. Elzenga noemt deze aflevering 'Tussen Ciara en Dennis'. Het was een stormachtige februari. Het begon met Ciara, de storm van de eeuw. Ze heeft het ook over schaamwoorden.

Toen kwam Dennis en na Dennis was het niet gedaan, iedere zondag was het raak. Het was echt laveren tussen alle stormen door. Ik voelde me net Odysseus tussen Scilla en Charybdis, de twee zeemonsters. Ook wij geven onze monsters tegenwoordig een naam in de verwachting dat het respect afdwingt en tot bewustwording leidt. "Oh jongens, morgen komt Ciara langs. Ze heeft windstoten van meer dan 100 kilometer per uur bij zich. We kunnen maar beter niet de weg opgaan."

Watjes

Dat dacht de organisatie van het NK Tegenwindfietsen ook, de wedstrijd werd namelijk afgelast. Hebben ze eindelijk echte tegenwind en dan gaan ze niet, de watjes! Nat was het ook. Op de akkers voor mijn huis zou je kunnen schaatsen als het zou gaan vriezen. Ook de zonnepanelen op SunBrouck staan met hun voeten in het water (foto), maar ze produceren toch ook voldoende energie.

Krimpende vogels

Behalve stormrecords braken we een warmterecord: januari was wereldwijd de warmte maand ooit en op 17 februari beleefden we een stormachtige lentedag. Die opwarming van de aarde blijkt ook tot krimpen van vogels te leiden. Kanoeten bijvoorbeeld worden kleiner. Men denkt dat ze kleiner worden, omdat ze dan dan minder last hebben van de warmte. Dat lijkt slim, maar omdat alles aan het lijfje kleiner wordt, ook de snavel en maag, kunnen ze hun gebruikelijk voedsel niet meer oppikken of verteren.

Boeren of farmers

Naast de Farmers for Defence hebben we nog een boerenbelangenvereniging, Caring Farmers genaamd. De belangenverenigingen schieten als paddenstoelen uit de grond en er is sprake van veel (bio)diversiteit. Het lijkt de politiek wel. Jammer dat ze gekozen hebben voor Engelse naamgeving. Bij vroege vogels hoorde ik boer Piet, hij noemde zichzelf een klimaatactivist en inboerling. Dat is een mooi woord en geeft precies aan wat hij is: een boer die stamt uit een eeuwenoude boerenfamilie en gehecht is aan en zorg heeft voor zijn grond. De Farmers for Defence noemt hij klimaatsalavisten. Hij liep mee met de klimaatmars en voerde keukentafelgesprekken met Urgenda, evenals mijn buurman. Er is hoop.

Schaamwoorden

Stookschaamte is het nieuwste woord aan het schaamtefirmament. We kenden al vliegschaamte, vleesschaamte, klimaatschaamte en singleschaamte. Alles met een fout imago krijgt het achtervoegsel schaamte. We moeten ons overal voor schamen en mogen niets meer. Dat geldt eveneens voor het uitbannen van de negerzoen en de moorkop. Die heet tegenwoordig chocoladebol. Voor een orgasme hoef je je kennelijk niet te schamen, gezien het woord orgasme-dieet. Ik weet nog steeds niet of je dan uitsluitend van orgasme naar orgasme leeft, zoals bij brooddieet en sherrydieet, of dat je juist helemaal geen orgasmes meer mag hebben.

Bijzondere februariwoorden

Bij de NS is een nieuwe functie gecreëerd, kopercoördinator. Als ik het goed begrepen heb, moet je er dan voor zorgen dat de koperen leidingen niet meer gejat kunnen worden. En wat dacht u van de 'zwarte zaterdag laadpaal'? Ben je in je Tesla op zwarte zaterdag in de file naar de wintersport gereden, moet je bij aankomst ook nog in de file staan om je auto op te laden. Een heel mooi en lief woord vind ik 'zwaaitegel'. Dat is een tegel in de stoep met een handje erop en die tegel nodigt uit om te zwaaien naar de oude mensen die daar wonen.

Forum en For Sama

Het werd tijd om het Forum in de stad met eigen ogen te zien, vond ik. Het is een imposant gebouw dat wel erg klem zit tussen het nieuwgebouwde hotel aan de Grote Markt, de Poelestraat en de St. Jansstraat. Geen grootse entree. De hal is dan weer wel groot met een wirwar van roltrappen die vol mensen staan. De uitzichten zijn prachtig, zeker op het dakterras. Maar ik vind het wel erg kil, ondanks de zithoekjes met leunstoel en boek. Ik zag daar de documentaire 'For Sama', over het leven in oorlogsstad Aleppo. Beklemmend, verschrikkelijk, hartverscheurend en ontroerend. Misdadig is dat de ziekenhuizen gebombardeerd worden. Hetzelfde gebeurt nu in Idlib. De Syriërs kunnen geen kant meer op. Wij zouden ze met open armen moeten ontvangen. Vergeleken met al dat geweld zijn Ciara en Dennis lieverdjes.

Wandelen

Het valt niet mee om tussen de stormen en buien door 15 kilometer per dag te wandelen, hoewel dat volgens neurowetenschapper O'Mara de beste medicijn en probleemoplosser is. In maart dan maar. Minder kilometers mag ook, maar 15 is wel het beste. Daar word je gelukkig van.