Oud-huisarts Otto Maarsingh (87) uit Muntendam overleden

Oud-huisarts Otto (Roelf) Maarsingh uit Muntendam is woensdagmiddag op 87-jarige leeftijd in zijn woonplaats overleden. Maarsingh was (tot 1997) tientallen jaren huisarts en zeer geliefd bij de bevolking. In editie 3 van Menterwolde.info Magazine (april 2021) komt hij uitgebreid aan het woord: "Ik ben er trots op dat ik in Muntendam woon én ik ben trots op de Muntendammers." 

Op 9 juli 2016 onthulde Otto Maarsingh het Dokter Maarsinghplein voor appartementencomplex De Tibbe.

Zijn reactie na de onthulling? "Een fantastisch gebaar om een plein te vernoemen naar de Maarsinghs, terwijl er nog twee leven. Harry is nu 85 jaar, ik een jaar ouder. Het maakt me trots op het feit dat we het kennelijk toch goed hebben gedaan." Het college van de toenmalige gemeente Menterwolde stemt in met deze vernoeming, omdat de doktersfamilie volgens de gemeente 'van grote maatschappelijke betekenis is geweest voor Muntendam'.

Hieronder het verhaal van, met en over Otto Maarsingh dat in Menterwolde.info Magazine 3 (april 2021) is geplaatst:

"Ik ben er trots op dat ik in Muntendam woon én ik ben trots op de Muntendammers." Met deze zeventien woorden vat oud-huisarts Otto (Roelf) Maarsingh (86) zijn liefde voor zijn woonplaats én dorpsgenoten samen. In dit interview - met foto's van Rieks Kamphuis - kijkt Maarsingh terug op zijn werkzame periode in Muntendam. Ook zijn periode als clubarts bij voetbalprofclub SC Veendam (en de reis naar China, november 1985), het door hem op 9 juli 2016 onthulde Dokter Maarsinghplein voor appartementencomplex De Tibbe en het Sport Medisch Centrum in Muntendam komen aan bod.

Muntendam maakt in 1933 kennis met de doktersfamilie Maarsingh. Berend Maarsingh neemt in dat jaar de failliete praktijk over van dokter Zeven. Zijn familie verklaart hem voor gek. Hoe kan hij naar Muntendam gaan? Zowel Berend Maarsingh als later zoon Otto krijgt daar geen moment spijt van. Maarsingh senior - hij overleed op dinsdag 27 juni 2000 op 93-jarige leeftijd - voelt zich als een vis in het water in Muntendam en kan goed overweg met de mensen.

Berend Maarsingh redt het niet alleen. Zijn praktijk telt zo'n 4.000 mensen. Daarom komt zoon Harry, na diens studie geneeskunde, ook in de praktijk werken. "Ik was in 1966 ook arts geworden en ging naar Hoevelaken om daar in een praktijk te werken." Twee jaar later keert Otto terug naar Muntendam. "Mijn broer Harry en zijn vrouw besloten naar Zuid-Afrika te gaan om daar zendingsarts te worden. Ik ging met mijn vader de praktijk in Muntendam runnen. In het begin wilde iedereen 'de oude' liever dan de jonge. Maar dat veranderde al snel."

Berend Maarsingh trekt zich, na het overlijden van zijn pas 57-jarige echtgenote, langzaamaan terug uit de praktijk. Otto Maarsingh neemt het steeds verder over. Hij doet praktisch alles alleen. De praktijk wordt hem ook te groot. Henk Spelde komt in beeld en neemt de helft van de patiënten over.

Otto Maarsingh blijft tot 1997 huisarts in Muntendam. In die bijna 30 jaar maakt hij veel mee. "Op een dag sta ik voor een dilemma. In dezelfde straat was er in het ene huis een sterfgeval en in het huis daarnaast was een bevalling gaande. De buren maakten ruzie op straat waar ik het eerst naar toe moest gaan. Ze riepen naar elkaar: dood gait veur lev'n. De ander riep: Nee, lev'm gait veur dood. Ik hakte de knoop door en verklaarde de dode vrouw voor dood en ging daarna verder met de bevalling."

Bij huisarts Maarsingh werkten drie assistentes (Astrid, Wieneke en Louise). "Ze hadden het prima naar de zin in de praktijk. Totdat er drie haantjes en enkele kippetjes kwamen. Het was elke morgen weer een angstaanjagend gezicht. Waarom? De drie haantjes zaten op de vensterbank naast de deur waar de dames naar binnen moesten. De hanen vielen ook mensen aan. De angst was best groot, het waren pittige haantjes. Uiteindelijk zijn er twee haantjes naar een patiënt op De Wijde Blik gebracht en was de vrede teruggekeerd."

Via Frits Bos komt Otto Maarsingh als clubarts terecht bij SC Veendam. Praktisch alle thuiswedstrijden zit hij op de bank bij de technische staf. Ook reist hij vaak mee naar uitwedstrijden. "Ik kon de blessures goed naar ernst inschatten en zo nodig behandelen. Dit deed ik samen met de fysiotherapeuten Wim Wildeman, daarna Rikus Santema en als laatste Otto Voorma. Dit waren mooie tijden. Ik zat gepassioneerd op de bank en rookte tijdens de wedstrijd als een schoorsteen. Er ging zeker een pakje sigaretten per wedstrijd door."

Otto Maarsingh ziet trainers gaan en komen. "Met Henk Nienhuis liepen de belangen soms niet gelijk op. Geblesseerde spelers werden, ondanks een negatief advies van ons, toch opgesteld. Dat zette zo nu en dan kwaad bloed bij mij. Een lichaam moet tenslotte langer mee dan alleen je voetbalcarrière lang."

De Muntendammer gaat in juni 1985 - na afloop van het seizoen 1984-1985 - met SC Veendam naar China. De Veenkolonialen spelen daar enkele vriendschappelijke wedstrijden voor een uitzinnig publiek. "In de tweede wedstrijd (1-3 zege op het Chinese leger/red.) kreeg Boy Nijgh al in het begin twee vingers in zijn oog. In elk oog één. De schade was wel zo groot dat hij gewisseld moest worden. Ploeggenoot Ernst Söllner had maar één vraag: 'Welk rugnummer?'" Otto Maarsingh gaat met Nijgh mee naar het ziekenhuis. Met een lap voor het gewonde oog - netvlies gekneusd - melden speler en clubarts zich weer in het stadion.

"Nee toch? Geweldig! Ik ben zeer verrast. En ik ben nog niet eens dood." Zo reageert Otto Maarsingh op 7 juni 2016 wanneer hij hoort dat er in zijn dorp een plein naar zijn familie wordt vernoemd: Dokter Maarsinghplein. "Een fantastisch gebaar om een plein te vernoemen naar de Maarsinghs, terwijl er nog twee leven. Harry is nu 85 jaar, ik een jaar ouder. Het maakt me trots op het feit dat we het kennelijk toch goed hebben gedaan." Het idee komt van enkele dorpsgenoten. Stichting Archief Muntendam, Dorpsadviesraad Muntendam en de straatnamencommissie ondersteunen deze voordracht. Het college van de gemeente Menterwolde geeft er een klap op, omdat de doktersfamilie 'van grote maatschappelijke betekenis is geweest voor Muntendam'.

Otto Maarsingh roemt zijn dorpsgenoten meermalen. "In mijn privétijd werd ik nagenoeg nooit lastiggevallen. Ik kon rustig mijn biertje drinken in de kroeg bij Swiert en Ina Plaatje en later Marinus en Grietje van der Veen. En eerder voetbalde ik in een team van Muntendam. Ik heb een grote ruime plaats in mijn hart voor de Muntendammers."

Medio 2007 opent het Sport Medisch Centrum op het sportpark van v.v. Muntendam zijn deuren. Een laagdrempelige voorziening waar geblesseerde sporters uit Menterwolde zich konden laten behandelen door Maarsingh. "De start was met Fysiotherapie Menterwolde. Er was een gebrek aan kennis en kunde bij sportblessures. Al snel kwamen er veel sporters langs. Je kon er gratis terecht en werd onderzocht door deskundige mensen. Later verdween de samenwerking met de fysio. Eddie Klooster en ik waren een gouden team. Eddie was ter zake deskundig en kon ook uitstekend tapen, sporters adviseren, behandelen en weer aan het sporten krijgen. Ik moest op een bepaald moment steeds vaker afhaken en ben een paar jaar geleden gestopt."

In april 1997 gaat Maarsingh met pensioen. Hij is dan 63 jaar. "Het zat erop. Digitaliseren was beslist niet mijn ding. Ik vond het mooi geweest. Ik ben niet in een zwart gat terechtgekomen. Ik beleefde veel plezier aan het fietsen op een wielrenfiets of gewone fiets. Ik zwom veel en speelde vooral biljart. Dat vind ik een mooi spelletje."

Het slotwoord is ook voor Otto Maarsingh: "Enorm bedankt allemaal dat ik kon zijn wie ik ben en dat ik zoveel vertrouwen heb gekregen van de mensen."

Otto Roelf Maarsingh wordt op 17 december 1934 geboren in Groningen. Hij is het tweede van in totaal acht kinderen van Berend en Berendina Maarsingh - Prins. Otto bezoekt de HBS in Stadskanaal (Ubbo Emmius) en studeert later geneeskunde aan de Rijksuniversiteit Groningen. Otto Maarsingh is sinds 1999 getrouwd met Evelyn Slagter. Hij heeft een zoon (Otto Roelf, 50) uit zijn eerste huwelijk. Evelyn heeft 3 kinderen (Wout, Marten en Vera, 34, 33 en 30 jaar) uit haar eerste huwelijk.

Eerder bericht: Otto Maarsingh: Ik geef toe dat ik ijdel ben. en dat ik dit wel leuk vind